Eind juli van dit jaar ging ik op ambtelijk bezoek bij jongeren die ik coach in de Pi. Na mijn bezoek stapte ik in de auto en vertrok ik naar kantoor. Vlak voordat ik het parkeerterrein verliet zag ik een jongeman met zijn vuilniszak wachten op de bus in het bushokje in het warme weer. Ik vervolgde mijn weg totdat ik na 50 meter op de rem trapte en mezelf afvroeg, waarom ik de jongere geen lift geef. De redenen waarom het niet verstandig was waren er wel, maar toch kon ik het niet maken om door te rijden. Vooral met dat warme weer van die dag.
Ik keerde om en stopte bij de jongere en riep “Kan je een lift gebruiken?”. Zijn antwoord hierop was een enthousiaste ja! De bestemming was het dichtstbijzijnde treinstation. Eenmaal ingestapt raakte we aan de praat en het bleek dat de jongere tegen een aantal problemen aanliep. De jongere had niet genoeg geld om af te reizen naar zijn stad. Dit geld wordt gegeven door de Pi’s om met het openbaar vervoer te reizen naar hun verblijfplaats na ontslag. Ook was zijn telefoon leeg, waardoor hij geen belletje kon plegen. Zijn telefoon kon hij wel opladen in de auto met mijn USB-kabel, maar dit verliep niet vlot. Ik bood aan om met mijn telefoon te bellen maar hij wist de nummers niet uit zijn hoofd. Het was belangrijk om een belletje te plegen om een slaapplek te regelen.
Aangekomen bij het treinstation besefte ik dat de jongere meer hulp kon gebruiken. De sympathieke jongeman bevond zich in een kwetsbare situatie. Ik deed het voorstel om met mij mee te reizen naar het kantoor in Den Haag. Den Haag ligt dichterbij de bestemming waar de jongere moest zijn en met de rit naar Den Haag kon hij zijn telefoon ook langer opladen.
Aangekomen op kantoor heeft hij kunnen bellen en heb ik het nummer opgezocht van bureau nazorg van desbetreffende gemeente. Het is hem gelukt om contact te leggen met zijn netwerk om een slaapplek te regelen en af te reizen naar zijn bestemming. Ik heb vervolgens contact gelegd met de gemeente om de jongere te koppelen aan een contactpersoon van bureau nazorg.
Na een aantal weken krijg ik een telefoontje van bureau nazorg van de desbetreffende gemeente met goed nieuws. De jongere is goed bezig met zijn re-integratie en is goed opgevangen door zijn netwerk. Zijn zorg om een slaapplek is daarmee verdwenen.
Nazorg voor gedetineerden is erg belangrijk, omdat jongere na detentie vaak meteen te maken krijgen met problemen die door middel van hulpverlening in detentie al geëlimineerd kunnen worden. Criminaliteit wordt vervolgens als optie gezien om uit de problemen te komen, waardoor ze weer opgepakt kunnen worden en in deze cirkel blijven. Tuurlijk heeft dit geen betrekking op iedere gedetineerden, maar een duwtje in de goede richting kan enorm helpen en dat is weer eens gebleken.
Tot de volgende keer!
